Και φυσικά αν συνεχίσουμε να μην συζητάμε τα αίτια της ήττας, αν δεν αναλύσουμε το πώς και το γιατί φτάσαμε στις -10,5 μονάδες διαφοράς από το πρώτο ΠΑΣΟΚ και στο πολύ μικρό 33% για τα δεδομένα της παράταξης εκλογικό αποτέλεσμα, τότε σίγουρα θα οδηγηθούμε ξανά στα ίδια λάθη μελλοντικά, θα φανούμε ανάξιοι της ιστορίας του κόμματος μας, θα απαξιωθούμε στην πράξη και θα μας ξεπεράσει ο Ελληνικός λαός.
Οι βασικοί, λοιπόν, λόγοι-αίτια για την εκλογική μας ήττα της 4ης Οκτωβρίου 2009, κατά την άποψή μου ήταν οι παρακάτω:
- Η απώλεια πολύτιμου ωφέλιμου πολιτικού χρόνου. Μετά τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, η κυριαρχία της ΝΔ ήταν απόλυτη. Η ΝΔ προχώρησε με ταχείς ρυθμούς στην ολοκλήρωση των εκκρεμών- επικίνδυνα ημιτελών Ολυμπιακών έργων, και υλοποίησε με απόλυτη επιτυχία τους πιο ασφαλείς- πετυχημένους Ολυμπιακούς αγώνες στην ιστορία του θεσμού. Αμέσως μετά την διοργάνωση, έπρεπε να γίνει «ταμείο» και να αποδοθούν ευθύνες για την τεράστια διασπάθιση των πόρων της χώρας ή της ΕΕ από τις πρώην Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και φυσικά να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, για να ορθοποδήσει ξανά η Ελληνική Οικονομία. Αντ' αυτών, προτιμήθηκαν λάθος επιλογές «ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής», με αποτέλεσμα τα δομικά προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας, να μην αντιμετωπισθούν έγκαιρα, γρήγορα και αποφασιστικά.
- Η ατολμία-αναβλητικότητα-έλλειψη αποφασιστικότητας. Ενώ η κοινή γνώμη, ο Ελληνικός λαός ήταν ώριμος - έτοιμος και περίμενε να δει θεσμικές αλλαγές, τομές, ρήξεις, ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις- που άλλωστε η ΝΔ προεκλογικά το 2004 ευαγγελιζόταν, δυστυχώς αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, ότι δεν υπήρχε σχεδιασμός - ετοιμότητα - αποφασιστικότητα για κάτι τέτοιο. Μάταια οι Έλληνες πολίτες περίμεναν να δουν τα αυτονόητα, αυτά που η ίδια η ΝΔ είχε υποσχεθεί προεκλογικά, να γίνουν πράξη. Η επανίδρυση του κράτους, η κατάργηση ξεπερασμένων δογματισμών, βλέπε «πανεπιστημιακό άσυλο», η καθυστέρηση στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος, η έλλειψη πολιτικής αποφασιστικότητας για την εφαρμογή της πολιτικής του προεκλογικά εξαγγελθέντος προγράμματος μας, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της ατολμίας, αναβλητικότητας, έλλειψης αποφασιστικότητας που διέκριναν την πολιτική της κυβέρνησης μας.
- Η αποϊδεολογικοποίηση της παράταξης. Ενώ σε όλο τον κόσμο οι φιλελεύθερες ιδέες έχουν κυριαρχήσει, ενώ σχεδόν σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα «αδελφά» Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα κυριαρχούν, η ηγεσία της ΝΔ, επέλεξε την τακτική του «μεσαίου χώρου», και απονεύρωσε ιδεολογικά την περήφανη κεντροδεξιά παράταξη.
- Οι λάθος πολιτικές επιλογές. Προφανώς δεν είχαν καμία σχέση, ούτε με την ιδεολογία μας, ούτε με το Κυβερνητικό πρόγραμμα μας αλλά ούτε με τη στοιχειώδη λογική πολλές φορές, ο περίφημος νόμος «περί βασικού μετόχου» που άλλωστε ποτέ δεν εφαρμόσθηκε και ήταν η πρώτη πολιτική μας ήττα, οι έκτακτες εισφορές, η ανακοίνωση της επιβολής τεκμηρίων στους ελεύθερους επαγγελματίες, που φυσικά στη συνέχεια ασμένως αποσύρθηκαν, η επιβολή του ΕΤΑΚ σε όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως και χωρίς καμία κλιμάκωση των σχετικών συντελεστών, η αύξηση των διοδίων 4 ημέρες προ των εκλογών, η επιβολή υπερβολικών τελών κυκλοφορίας και μια σειρά άλλων εγκληματικών λαθών. Φυσικά για όλες τις επιλογές αυτές, πάντα αποφάσιζε μόνος του ο κάθε «σοφός» Υπουργός με το προσωπικό του επιτελείο, ανακοίνωνε τις αποφάσεις του και όλοι οι υπόλοιποι (βουλευτές, κομματικά στελέχη) έπρεπε να συμφωνήσουν μαζί του, διαφορετικά θα ήταν «προδότες», «υπονομευτές», «αιρετικοί», «αντάρτες» ή οτιδήποτε άλλο μπορούσε να σκεφθεί και να κατηγορήσει ο κάθε «σοφός» Υπουργός, που όπως προαναφέραμε «σκεφτόταν» πάντα μόνος του και αποφάσιζε πριν από εμάς για όλους εμάς και δυστυχώς για τη χώρα και την έρμη την παράταξη.
- Τα πρόσωπα. Αν παρατηρούσε κανείς την Κυβέρνηση του 2004 του Κώστα Καραμανλή, θα διαπίστωνε ότι ήταν σε γενικές γραμμές, η συνέχεια της Κυβέρνησης 1990-1993 του Κώστα Μητσοτάκη. Πολλά από τα ίδια, φθαρμένα-κουρασμένα πρόσωπα, που είχαν οδηγήσει την παράταξη στην εκλογική ήττα του 1993, ήταν ξανά στην Κυβέρνηση. Η «γενιά των 40άρηδων» που προεκλογικά ο Κώστας Καραμανλής ευαγγελιζόταν ότι θα κυβερνήσει τη χώρα, ξεχάστηκε στον «πάγκο», ενώ συνέχιζαν το όποιο έργο τους πρόσωπα καταδικασμένα στο παρελθόν, πρόσωπα που δεν μπορούσαν να συγκινήσουν την Ελληνική κοινωνία.
- Η παντελής έλλειψη επικοινωνιακής πολιτικής. Το κόμμα της ΝΔ πάντοτε είχε προβλήματα επικοινωνιακής πολιτικής, αλλά αυτό που συνέβη τα 5½ χρόνια που ήταν στην Κυβέρνηση, προφανώς δεν έχει «παγκόσμιο» προηγούμενο. Ούτε ένα από τα μεγάλα ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν ήταν κοντά στην Κυβέρνηση. Το αντίθετο μάλιστα. Καθημερινά για 5½ χρόνια υπέθαλπαν το έργο της Κυβέρνησης, μηδένιζαν το θετικό έργο, μεγιστοποιούσαν τα λάθη της Κυβέρνησης, δημιουργούσαν «εκ του μη όντος» πολιτικά θέματα. Προφανώς χρειαζόταν πολύ μεγάλη προσπάθεια και τεράστια ανικανότητα για να πετύχει να έχει κανείς όλα τα ιδιωτικά μέσα Μαζικής ενημέρωσης σταθερά εχθρικά απέναντί του.
- Οι λάθος επιλογές στελεχών για την κρατική μηχανή. Για μια ακόμη φορά, κάποιοι έψαξαν και βρήκαν άσχετα άτομα, «καθηγητές» άχρωμους, άοσμους, άγευστους, απολίτικους, που πειραματίσθηκαν σε βάρος της χώρας, σε βάρος της παράταξης, κολλητούς των κολλητών και κουμπάρους των κουμπάρων, για να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό. Έτσι, αγνοήθηκαν καταξιωμένα κομματικά στελέχη, με εμπειρίες, επιστημονικές και τεχνοκρατικές γνώσεις και κυρίως αγάπη και διάθεση για προσφορά στην παράταξη και τη χώρα. Τα αποτελέσματα με τα σκάνδαλα, τις προκλητικές αμοιβές, την παντελή έλλειψη κομματικής αλληλεγγύης, είναι γνωστά σε όλους.
- Η αδρανοποίηση και μη λειτουργία της κομματικής πυραμίδας. Η παντελής αγνόηση της κομματικής οργάνωσης που μοιραία την οδήγησε σε πλήρη αδρανοποίηση, οι προκλητικές συμπεριφορές, η αλαζονεία κυβερνητικών και κρατικών στελεχών, οι «κλειστές πόρτες», είχαν ως αποτέλεσμα την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ κοινωνίας, κόμματος, κυβέρνησης. Αποτέλεσμα η έντονη δυσαρέσκεια στα κομματικά μας στελέχη και οργανώσεις, που για μια ακόμη φορά αισθάνθηκαν προδομένοι από την Κυβέρνηση, από το κόμμα στο οποίο πίστεψαν, για το οποίο αγωνίσθηκαν.
Έτσι λοιπόν, παρά το ότι για πρώτη φορά «το καμπανάκι του κινδύνου» χτύπησε στις Εθνικές εκλογές του 2007, όταν η διαφορά των 5 μονάδων στις Εθνικές εκλογές του 2004, περιορίσθηκε το 2007 μόλις στις 3,5 μονάδες, ξαναχτύπησε στις δημοσκοπήσεις μετά το Σεπτέμβριο του 2008, οδήγησε σε μια μεγάλη ήττα στις Ευρωεκλογές του 2009, με 4,5% υπέρ του ΠΑΣΟΚ, όμως ούτε τότε κάποιοι πήραν το μήνυμα, παρά το ότι στα λόγια έλεγαν το αντίθετο. Έτσι, οδήγησαν την περήφανη παράταξη της ΝΔ, σε μια βαριά, συντριπτική ήττα, τη χειρότερη στην ιστορία του κόμματος, αγνοώντας ακόμη και τη λαϊκή θέληση να μην οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Αμέσως μετά τις Εθνικές εκλογές, είναι γνωστά όσα ακολούθησαν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Με την παραίτηση Καραμανλή από την προεδρία του κόμματος, άνοιξε η εσωκομματική διαδικασία εκλογής νέου προέδρου. Μάλιστα, για πρώτη φορά, μετά από έκτακτο συνέδριο και κατ' απαίτηση του λαού της παράταξης, αποφασίσθηκε η εκλογή προέδρου να γίνει μέσα από ανοιχτές διαδικασίες. Τα αποτελέσματα γνωστά. Περίπου 800.000 πολίτες, στη δύσκολη ώρα της παράταξης, την ιστορική 29η Νοεμβρίου 2009, στήριξαν - αγκάλιασαν την παράταξη. Δήλωσαν το βροντερό παρών τους και μέσα από άψογες δημοκρατικές διαδικασίες, εκλέξαμε ως νέο πρόεδρο του κόμματος τον Αντώνη Σαμαρά.
Χρέος και ευθύνη του νέου προέδρου μας, να αλλάξει τα πάντα στη ΝΔ. Νοοτροπίες, ιδέες, πρόσωπα, πρακτικές. Να απομονώσει όσους από την κλειστή ηγετική ομάδα της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ, έχουν τη βασική ευθύνη της εκλογικής μας συντριβής, να προχωρήσει σε αυτοκάθαρση, να αφουγκραστεί την κοινωνία, να διαβουλευθεί με τους πολίτες και τους φορείς της, να αναδείξει νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, νέες συμπεριφορές και πρακτικές. Η ευκαιρία αυτή δίνεται. Η νέα μεταπολίτευση στην οποία οδηγείται ο τόπος, πρέπει να βρει τη ΝΔ έτοιμη από κάθε πλευρά. Με φρέσκο πολιτικό λόγο, με φρέσκα «συμπαθητικά» πολιτικά πρόσωπα, με θελκτικές ιδέες ελκυστικές για τους πολίτες. Η ηγεσία της ΝΔ, ο πρόεδρος μας Αντώνης Σαμαράς ήδη εκπέμπει θετικά μηνύματα στην κοινωνία. Με σοβαρό, υπεύθυνο, τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο, με τόλμη και ανανεωτική διάθεση, πιστεύουμε ότι μπορεί να οδηγήσει την ΝΔ μπροστά. Μπορεί να ξανακάνει τη ΝΔ που ονειρευόμαστε, ελκυστική στους πολίτες, χρήσιμη για την πατρίδα και τους Έλληνες πολίτες.
